7ο Φεστιβάλ Αφήγησης
Την Κυριακή 6 Απριλίου 2025 το σχολείο μας συμμετείχε στο 7ο Φεστιβάλ Αφήγησης: «Η δύναμη της αφήγησης μέσα από παραδοσιακά παραμύθια», το οποίο πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, την Παρασκευή 4, το Σάββατο 5, και την Κυριακή 6 Απριλίου 2025, στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Άρια Ναυπλίου (πρώην Φωτόνιο).
Το δρώμενο με τίτλο “Ανδρο-νίκες” βασίζεται σε 5 παραδοσιακά τραγούδια, με το βλέμμα μας στραμμένο στην έμφυλη βία.
“Ο Μενούσης”, ” Του γιοφυριού της Άρτας”, ” Η Έλλη” , “Ο Βασιλιάς”, “Η Ανδρονίκη”, όπου η γυναίκα είναι θύμα βίας κι εκτεθειμένη στην άδικη σκληρότητα μιας άλλης εποχής που – δυστυχώς- “συνομιλεί” άγρια με τη δική μας…
Διδάσκουσα: Αιμιλία Βάλβη
Συμμετέχουν οι μαθητές της κατεύθυνσης Θεάτρου:
Α΄ Γυμνασίου: Χ. Αλτούνη, Μ. Γαβρήλου, Ε. Γκρόσιου, Α. Μουγκλίτσα, Ν. Παύλου, Θ. Σταφυλάς, Η. Τσίχλης, Ν. Χουντάλας
Β΄ Γυμνασίου: Ν. Αλτούνης, Σ. Γιαννούλης, Χ. Ζέρβα, Δ. Λεοντάρη, Δ. Μπαλατσούκα, Η. Μπαλωμένου, Α. Παραρά, Α. Ράπτης, Μ. Χατζηγεωργίου.
Γ΄ Γυμνασίου: Μ. Μακρή, Χ. Παπαδημητρίου, Π. Ρετάλης, Γ. Τοντιρέλ
Το Γιοφύρι της Άρτας
Οι μαθητές της Α’ Γυμνασίου της κατεύθυνσης Θεάτρου – Κινηματογράφου προσεγγίζουν τον μύθο του γεφυριού όχι μόνο ως λαϊκό τραγούδι, αλλά ως θεατρικό ποίημα θυσίας και επιβολής. Στο επίκεντρο η γυναίκα του πρωτομάστορα· σύμβολο μιας κοινωνίας που ζητά τη σιωπή και τη θυσία των γυναικών για να “στεριώσει” το έργο των ανδρών.
Με λόγο ποιητικό και σώματα που γίνονται γέφυρες και δεσμά, τα παιδιά αποδομούν το παραδοσιακό αφήγημα και το ανασυνθέτουν με τη δική τους ματιά. Η παράδοση συναντά το παρόν, και η ερώτηση παραμένει: Πόσες ακόμη γυναίκες θα χτιστούν μέσα στους τοίχους της προόδου;
Δες εδώ:
Ο Μενούσης
Ένα τραγούδι με ρίζες βαθιές, που τραγουδήθηκε για γενιές με μελωδία γνώριμη. Μα πίσω από τους στίχους του «Μενούση» κρύβεται μια ιστορία ωμής βίας: η τιμή του άντρα, το βλέμμα της κοινωνίας, το σώμα της γυναίκας ως πεδίο εκδίκησης.
Οι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου της κατεύθυνσης Θεάτρου – Κινηματογράφου, με τόλμη και ειλικρίνεια, φέρνουν στο φως το σκοτεινό βάθος του τραγουδιού. Δεν αποδέχονται τη βία ως «μοίρα», δεν δικαιολογούν τον θύτη, δεν σωπαίνουν μπροστά στο πάθος. Δίνουν φωνή στη γυναίκα του Μενούση – εκείνη που ως τώρα έμενε σιωπηλή.
Μέσα από την ομαδική συνεκφορά, το σώμα και τον ρυθμό, δημιουργούν μια σκηνή που δεν ξεχνιέται. Γιατί, όταν η βία παρουσιάζεται ως παράδοση, το θέατρο οφείλει να την αμφισβητήσει.
Δες εδώ:
Η Έλλη
Η ιστορία της Έλλης που έγινε τραγούδι για τους Μικρασιάτες και αφήγηση στα χείλη των μαθητών της θεατρικής ομάδας του Καλλιτεχνικού σχολείου Αργολίδας .
Η στέρηση ελευθερίας και ο εξαναγκασμός εις βάρος των γυναικών ένωσαν φωνές, σώματα και γενιές σε μια πηγαία παρουσίαση.
Δες εδώ:
Η Ανδρονίκη
Μια μορφή σχεδόν ξεχασμένη, που όμως φέρει μέσα της την τραγική ειρωνεία της γυναικείας μοίρας. Μια αδελφή, μια γυναίκα, μια άθελη προδότρα — και τελικά, θύμα.
Οι μαθητές της Β’ Γυμνασίου της κατεύθυνσης Θεάτρου – Κινηματογράφου μελέτησαν το τραγούδι ως θραύσμα από αρχαία τραγωδία. Στη σκηνή, η Ανδρονίκη δεν παραμένει απλώς σύμβολο, μα μετατρέπεται σε φωνή διαμαρτυρίας απέναντι στην τυφλή τιμή, τον αντρικό όρκο και την απόφαση που παίρνεται χωρίς εκείνη.
Με λιτές κινήσεις και λόγο πυκνό, ξεδιπλώνεται μια ιστορία που επαναλαμβάνεται: το τίμημα της γυναικείας παρουσίας σε κόσμους χτισμένους από ανδρικές υποσχέσεις. Η Ανδρονίκη πεθαίνει – μα όχι χωρίς να μιλήσει.
Δες εδώ:
Ο Βασιλιάς
Ένα τραγούδι που μιλάει για εξουσία, ζήλια και τιμωρία. Ο Βασιλιάς, πρόσωπο απόλυτο, δεσπόζει σε έναν κόσμο όπου η γυναίκα γίνεται στόχος και θύμα για μια υποψία, ένα ψίθυρο, μια υποτιθέμενη απειλή.
Οι μαθητές της Β’ – Γ’ Γυμνασίου της κατεύθυνσης Θεάτρου – Κινηματογράφου, προσεγγίζουν το τραγούδι σαν μια δραματική σπουδή στην καταχρηστική εξουσία. Ο βασιλιάς δεν είναι απλώς μορφή παραδοσιακή – είναι κάθε μορφή εξουσίας που λειτουργεί χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς ενσυναίσθηση.
Το σώμα, η φωνή, ο ρυθμός των παιδιών χτίζουν μια σκηνή σκοτεινή, φορτισμένη. Η γυναίκα του Βασιλιά – σιωπηλή, παγιδευμένη, αλλά παρούσα – ζητά το αυτονόητο: να ακουστεί πριν καταδικαστεί.
Δες εδώ:
Κείμενα: Αντιγόνη Γκιόκα, Αιμιλία Βάλβη, Δημήτρης Γεωργαντάς
Φωτογραφίες: Δημήτρης Γεωργαντάς
Επιμέλεια: Ανδρέας Τσεκές